Jesień.

   Cześć. Od czego by tu zacząć. Każdego dnia przyłapuję się na tym, że myślę o blogu, o tym, że muszę coś napisać, że chcę coś napisać, ale kiedy siadam przed komputerem, po prostu mam pustkę w głowie. Przygotowywałam post o moim nowym koniku, ale jakoś nie mam ochoty na dokończenie go. Może to po prostu znak, że powinnam go pokazać teraz, bez zbędnych opisów? Poznajcie Charlotte.

Więcej o Szarlotce możecie przeczytać na blogu Nath - klik. 

Nadeszła jesień, moja prawie ulubiona pora roku, wiatr, mróz, zimno, blade promienie słońca i beznamiętny krajobraz, ale właśnie wtedy czuję, że żyję. Wszystko zwalnia, czas płynie inaczej.

   Nie wiem jak tu wrócić, żeby było regularnie i dobrze tak, jak kiedyś. Wciąż intensywnie myślę nad konkursem i chyba zacznę w końcu coś dziergać. Ostatnio sporo czasu zabierają mi prawdziwe konie, nie narzekam na to, lecz niekiedy brak mi chwili dla siebie, takiej wewnętrznej. Zaczęłam malować.

Najnowsze dzieło nosi dumne imię "Kalani" na cześć wolności i pasji. 

   W piątek mam zaplanowaną sesję zdjęciową z Mist, przedwczoraj miałam zatkany nos, dziś pobolewa mnie gardło, mimo wszystko mam nadzieję, że nie będę chora do tego czasu. Jeśli tak, to będę płakać. 

   Na dziś to chyba tyle. Wciąż tutaj jestem, czytam wszystkie posty, mniej komentuję, ale nadrabiam, jak mnie wena odwiedza. :D Pozdrawiam ciepło!