Pamiętałam o urodzinach, ale i tak nie przygotowałam nic wcześniej.

   Dzień dobry. Dziś mamy 2 lipca 2020 roku, a to oznacza, że Blue Merlle - Horse Farm kończy dwa lata. Dwa lata. Jest to dla mnie nie do pomyślenia, ponieważ moje wcześniejsze modelowe blogi ledwo przeżywały miesiąc. Chciałabym z tej okazji zorganizować konkurs, właściwie już od dawna o tym myślałam, tyle że wciąż nie wiem, co posłuży za nagrodę i ewentualnie ile ich będzie. Chciałabym również zorganizować Q&A bo... lubię odpowiadać na pytania.

Przez następne 10 minut Blue siedzi i zastanawia się co napisać w dalszej części postu.
W minionym już roku udało mi się opublikować aż czterdzieści siedem postów, mam nadzieję, że w tym uda mi się dobić do okrągłej pięćdziesiątki! Przybyło również kilku nowych czytelników i jest mi niezmiernie miło, że poświęcacie swój czas na czytanie moich wpisów.
   Jako początkująca i młoda kolekcjonerka no dobrze, byłam już wtedy w pierwszej gimnazjum, zamiast modeli powinnam zaopatrzyć się w pierwsze kosmetyki, a tutaj proszę... próbowałam wszystkiego związanego z modelami, no może poza malowaniem, ale gdybym nie natrafiła na kolekcjonerskie grupy, z pewnością popełniłabym jakiegoś customa zwykłymi farbami, bez użycia podkładów i innych specyfików, które są potrzebne przy tworzeniu przeróbek. No i szkoda mi było i nadal jest koni, nawet tych starych zabawek, które wyglądają bardziej jak osły, niż konie. Z jednej strony, gdybym wtedy spróbowała, to może dzisiaj mogłabym już na tym zarabiać, a z drugiej chyba się cieszę, bo byłyby bardzo niestaranne i no nie wiem, teraz mam większą wiedzę na ten temat, mimo że nie maluję i chyba nie zamierzam. Oczywiście w mojej przygodzie nie zabrakło budowania stajni. Pierwsza była kartonowa, prawdopodobnie na 10 koni i sporo czasu przeleżała u mnie w pokoju. A później się jej pozbyłam. Skoro konie mają stajnię, to będą też potrzebowały siodła, kantara i tak dalej. Więc zaczęłam robić akcesoria. Jeśli pamiętacie, jakiś czas temu dodałam post na temat swojego starego sprzętu, narzekałam, że większość już zgubiłam albo zniszczyłam, ale wiecie co? Nic z tych rzeczy! Znalazłam wszystko. Najbardziej zależało mi na szorach, ale one też mają się dobrze i od czasu ich odkrycia spoczywają na barkach Phila. Jednak możecie się domyślać, że tackmaking to też nie jest moja bajka. I tutaj przechodzę do sedna sprawy. BM-HF jest w sumie blogiem o wszystkim i niczym. W tym miejscu chciałabym zadać Wam pytanie: za co lubicie Blue Merlle? Jest to dla mnie ważne pytanie.
   Skłamałabym, gdybym napisała, że bloga tworzę tylko ja. Czytelnicy są równie ważni i to dzięki Wam wiem, że mam dla kogo pisać i mam chęć do dalszego tworzenia oraz ulepszania strony. Moje serce się raduje za każdym razem, gdy widzę nowy komentarz, a w momencie, kiedy zawita do mnie nowa osoba, to już w ogóle jestem w euforii. Boli mnie trochę to, że nie mogę Wam pokazać najnowszych ubranek dla koniczków lub ślicznych zdjęć z sesji zrobionych lustrzanką albo nie podyskutujemy sobie wspólnie na temat nowego customa mojego autorstwa. Z drugiej strony cieszę się, że akceptujecie Blue w takiej formie, jaką Wam podałam na samym początku. Jest po prostu wszystkim i wiem, że mogłabym robić te akcesoria i przełamać strach przed zniszczeniem modelu, lecz chyba nie muszę, bo czytelnicy i tak są ze mną. Z tego miejsca chciałabym bardzo podziękować każdemu, kto kiedykolwiek odwiedził Blue, przeczytał post, może nawet go skomentował, może polecił bloga znajomemu. Tworząc coś w internecie, robiłam to z myślą, że nie będzie miejscem tylko dla mnie. Chciałam podzielić się swoim hobby z innymi, poznać ludzi z podobnego kręgu zainteresowań, po prostu być. O plastikowych konikach mogę rozmawiać tylko tutaj i jestem po prostu szczęśliwa, że stworzyliście mi możliwość rozwijania się pod kątem kolekcjonerstwa.

Ja i moja największa miłość.

   Jak już wyżej pisałam, Blue nie jest tylko dla mnie, gdyby było, ustawiłabym witrynę jako prywatną, ale tego nie zrobiłam, bo chcę poznawać innych kolekcjonerów i ich poglądy na różne figurkowe tematy. Na samym początku trzymałam się bezpiecznych około modelowych tematów. Z natury jestem osobą, która nie chce się wychylać, nie na samym początku i chcę, aby każdemu było dobrze. Po jakimś czasie zaczęłam wplatać figurki psów i posty z życia codziennego, a raczej słynne Pogadanki i Spanka ale spanka to wina tylko dłuższych przerw w blogowaniu! Później więcej psów, prawdziwe konie, książki i w końcu krowy! Nigdy nie sądziłam, że będę prowadziła bloga o tak wszechstronnej tematyce, oczywiście pominęłam wiele pomniejszych tematów, o których piszę przy okazji, ale i tak! Dziękuję za możliwość rozwoju, za to, że z chęcią czytacie nie tylko o modelach koni, za Waszą aktywność, zaangażowanie i po prostu jesteście tutaj razem ze mną.

Jeśli macie chęć na q&a, zapraszam do zostawiania ewentualnych pytań w komentarzach.

Dziękuję i uwielbiam, Blue